Pine forest แดจิน

Pine forest

너의 숨결 하나하나놓치고 싶지 않아

นอเน ซุมกยอล ฮานาฮานา นชชีโก ชิพจี อันนา

ผมไม่อยากพลาดสักลมหายใจ

너로 인해 아름답게 물들어가는 지금

นอโร อินแน อารึมดับเก มุลดึลรอกานึน จีกึม

เพราะคุณทำให้ผมมีสีสัน

                ยามสูดลมหายใจเข้าทุกครั้งเขาได้กลิ่นหอมกรุ่นของดอกไฮเดรนเยียที่หาที่มาไม่ได้ กลิ่นของคู่แห่งโชคชะตา เหมือนสายใยบางเบาของคู่ชีวิตติดอยู่ที่ปลายจมูก ทุกครั้งที่หายใจเข้าแดเนียลรับรู้ได้ถึงสายใยของโชคชะตา เพราะกลิ่นไฮเดรนเยียที่เขารับรู้มาเป็นเวลา 7 ปี เป็นหนึ่งในสีสันและความหวังในชีวิตของเขา สูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกครั้งเพื่อรับรู้ถึงกลิ่นไฮเดรนเยีย

 Beautiful Beautiful

 느껴 널 느껴 널 원해 널

น็อกยอ นอล น็อกยอ นอล วอนแฮ นอล

 งดงาม ช่างดงาม ผมรู้สึกถึงคุณ ต้องการเพียงคุณ

                เพียงแต่ได้กลิ่นก็รับรู้ได้ว่าไฮเดรนเยียของเขางดงามเพียงใด เขารู้สึกได้ว่าโชคชะตากำลังนำพาให้เราได้ผมกันในไม่ช้า อยากเจอเหลือเกินไฮเดรนเยียที่รัก

Twilight Twilight

 어디선가 들려 날 위한 노래가

ออดีซอนกา ดึลรยอ นัล วีฮัน โรแรกา

ยามพลบค่ำสนธยา ผมได้ยินเสียงเพลงจากที่ไหนสักแห่ง

                ในยามพลบค่ำ แดเนียลได้ยินเสียงเพลงที่แสนไพเราะจากที่ไหนสักแห่ง อุ้งเท้าขนาดใหญ่ของหมาป่าสีเงินค่อยๆเยื้องย่างอย่างสง่างามและเงียบเชียบ ดวงตาสีเทาจับจ้องไปที่ร่างเล็กที่กำลังเล่นน้ำอยู่ที่โขดหินกำลังเปล่งเสียงอันไพเราะออกมา กลิ่นไฮเดรนเยียที่ชัดเจนยิ่งขึ้นทำให้อัลฟ่าจ่าฝูงรับรู้ได้ว่าเขาพบแล้ว พบโอเมก้าของเขาแล้ว เพียงแค่เห็นด้านหลังก็รับรู้ได้ว่างดงามขนาดไหน เสียงหอนที่ดังขึ้นเป็นการประกาศว่าจ่าฝูงได้พบคู่แห่งโชคชะตาแล้ว ดวงหน้าหวานหันมาตามเสียงที่ได้ยินก่อนจะสบเข้ากับดวงตาสีเทาของหมาป่าสีเงิน ไม่มีความหวาดกลัวในดวงตาสุกใส

I'm feeling you

ผมรู้สึกถึงคุณ

                “เป็นคุณใช่ไหม เรารู้สึกได้”

แดเนียลพยักหน้ารับ เท้าเล็กๆค่อยๆก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับอุ้งเท้าของเขาที่กำลังก้าวเข้าไป เราทั้งสองก้าวเข้าหากันแล้วหยุดลงตรงหน้าของกันและกัน

갖고 싶어 안고 싶어

กัจโก ชิพพอ อันโก ชิพพอ

อยากจะได้มา อยากโอบกอดเอาไว้

ร่างเล็กดูอวบอิ่ม ผิวขาวราวหิมะ ดวงตาเรียวรีช่างสุกใส ปลายจมูกโด่งรั้น และริมฝีปากแดงจิ้มลิ้มนั้น คนตรงหน้าเขาสวยงามราวภาพวาด  แขนเล็กๆโอบรอบคอของหมาป่าสีเงินพร้อมแนบใบหน้าซุกไปที่ขนสีเงินอ่อนนุ่ม เจอแล้วกลิ่นป่าสนที่ติดอยู่ตรงปลายจมูกมาตลอด 7 ปี

หอมเหลือเกินไอเดรนเยียของเขา หอมจนเผลอไผลใช้จมูกซุกไซ้สูดดมกลิ่นหอมเสียเต็มปอด อูจินไม่รู้เลยว่าขนอ่อนนุ่มกลายเป็นเนื้อหนังแข็งแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามเมื่อไหร่ จนกระทั่งได้ยินเสียงกระชิบแผ่วเบาที่ข้างหู

                “คุณช่างงดงามเหลือเกินไฮเดรนเยียของผม”

                ตอนนี้ไฮเดรนเยียพบที่อยู่ใหม่แล้ว พบแล้วป่าสนของอีอูจิน

#ป่าสนแดจิน

Twitter : @Pibibibibi

ฟิคเรื่องนี้เป็นภาคขยายจากฟิคของเราในโปรเจค #SongsOf2Bears

ใครจะตามไปอ่านเรื่องนี้ไม่ต้องนะคะ เพราะคุณอ่านกันไปแล้วอันข้างบนที่เพิ่งอ่านจบนั่นแหละจบเรื่องแล้ว

เลาแค่อยากทำภาคขยายเฉยๆ